ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Αναδημοσιεύουμε εδώ από το μπλοκ «Lenin Reloaded», μια σειρά αναρτήσεων για τις επισκέψεις του ηγετικού κλιμακίου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τα κορυφαία Think Tanks τα οποία καθορίζουν τη στρατηγική καθολίκευσης της διεθνοποιημένης μορφής της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς.
Δεν χρειάζεται πλέον να επεκταθούμε αναλυτικότερα για να ερμηνεύσουμε από πού και με βάση ποια συμφέροντα καθορίζεται η συστηματική υποστήριξη του καθ’ ολοκληρία εκφυλισμένου αυτού «αριστερού κόμματος» και των «θυγατρικών» του στον ελευθεριακό χώρο, απέναντι στον εξανδραποδισμό των λαών είτε στην περιφέρεια – και ειδικά στην Ελλάδα – μέσω μηχανισμών όπως η ΕΕ/ΟΝΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ…, είτε στην ημιπεριφέρεια με τις επιχειρήσεις «εκδημοκρατισμού» μέσα από την «απελευθερωτική» διαμεσολάβηση παρακρατικών μισθοφορικών ομάδων θανάτου και του ΝΑΤΟ (Λιβύη, Συρία κλπ…). Οι επίσημες αυτές συναντήσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τα κορυφαία αυτά συστημικά Think Tanks διατυμπανίζουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την «ευτυχή» κατάληξη – από πλευράς συστήματος – της ανάδειξης και στην Ελλάδα ως «αριστερής αντιπολίτευσης» την «αριστερά» που το ίδιο το σύστημα έχει στήσει και επιλέξει να τοποθετήσει «απέναντί» του.
Ωστόσο θα πρέπει να κάνουμε εδώ μια απαραίτητη διευκρίνιση για μια υποτιθέμενη «αντίθεση» που ανακύπτει απο τις πολιτικές και την «ιδεολογία» των ισχυρών αυτών ινστιτούτων που δυστυχώς η αντισυστημική αριστερά εδώ στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί λόγω της απουσίας από την θεώρησή της, ανάλυσης για την Παγκοσμιοποίηση.
Έτσι έχουμε το εξής «παράδοξο» – αλλά όχι επί της
ουσίας- φαινόμενο: Από τη μια η πολιτική των Think Tanks αυτών να αφορά την καθολίκευση της Νέας Διεθνής Τάξης που διαχειρίζεται η Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, δηλ. το άνοιγμα και απελευθέρωση όλων των αγορών (προϊόντων, κεφαλαίου, εργασίας, υπηρεσιών) σε διεθνή επίπεδο με τον ουσιαστικό έλεγχό της οικονομίας στις πολυεθνικές και την αντίστοιχη αποδόμηση κάθε κρατικού προστατευτικού παρεμβατισμού απέναντι στις αγορές, και από την άλλη η «ιδεολογία» των υπερεθνικών αυτών «δεξαμενών σκέψης» να αυτοχαρακτηρίζεται «Κεϋνσιανή»… Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε επίσης ότι όλες οι Νατοϊκές επεμβάσεις (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ) για το άνοιγμα των αγορών των χωρών αυτών υποστηρίχτηκαν από αυτά τα ινστιτούτα. Να υπενθυμίσουμε επίσης την υποστήριξη του G. Soros – του βασικού υποστηρικτή και θεμελιωτή των παραπάνω Think Tanks, για την πρόσφατη «κρίση στην ευρωζώνη» να δίνει κατευθύνσεις για αποφυγή του «κινδύνου» «εθνικών λύσεων» κατά της οικονομικής κρίσης. Πολλά τέτοια παραδείγματα για την «δράση» του «σοσιαλιστή» Σορος και των αντίστοιχων «αριστερών» ιδρυμάτων μπορεί να βρει κανείς με ένα απλό ψάξιμο αν δε τα γνωρίζει. Πώς λοιπόν δικαιολογείται η Κευνσιανή προμετωπίδα; Η απάντηση είναι απλή και ουσιαστικά έχει απαντηθεί ήδη από την αρθογραφία του Τ. Φωτόπουλου από τη δεκαετία του 90 που έδειξε την ανεδαφικότητα της εφαρμογής κεϋνσιανών/προστατευτικών πολιτικών μέσα σε καθεστώς λειτουργίας της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης που ουσιαστικά προϋποθέτει το ακριβώς αντίθετο από τα προστατευτικά μέτρα του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου. Έτσι η επίκληση για την «σοσιαλδημοκρατία» και η συνακόλουθη ρητορολογία της εκφυλισμένης «αριστεράς» για τις «κακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές» που εφαρμόζουν κάποιοι «κακοί πολιτικοί», η οποία δεν θίγει τους μηχανισμούς που μας ενσωματώνουν στην διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία (η ενσωμάτωση στον Ευρωπαϊκό χώρο γίνεται βασικά μέσα από την ΕΕ/ΟΝΕ), αποτελεί το καλοστημένο διαχειριστικό τέχνασμα της υπερεθνικής ελίτ και φυσικά των χρήσιμων για την συνέχιση της εξαπάτησης του κόσμου «αριστερών» της υποστυλωμάτων.
Και φυσικά ανάλογα μπορεί να προστεθούν για το μύθο του τέλους της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που συνήθως αφορούν μόνο το επιθετικό συστατικό της λέξης, τον νεοφιλελευθερισμό, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που υποστηρίζουν αυτή την (θεωρητικά αλλά και στη πράξη) παραπλανητική ανοησία δεν έχουν πρόβλημα με την ίδια τη παγκοσμιοποίηση, που τη θεωρούν σαν ένα στάδιο πριν φτάσουμε στο τέλος του καπιταλισμού και από εκεί στον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Με αλλά λόγια, όλοι αυτοί είναι απλά ενάντια στη σημερινή παγκοσμιοποίηση που καταδικάζουν ως "κακό ιδεολόγημα" η "κακό δόγμα" αλλά όχι ενάντια στην ίδια τη παγκοσμιοποίηση. Όμως σε μια καπιταλιστική διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς με ανοικτές και απελευθερωμένες τις αγορές κεφαλαίου και εμπορευμάτων, η μόνη δυνατή παγκοσμιοποίηση είναι η σημερινή νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση απο την οποία καμιά μέχρι τώρα σοσιαλδημοκρατική ή αριστερή κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποκοπεί με δήθεν Κεϋνσιανές λύσεις.
http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/01/brookings-institution.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
Στην ανακοίνωσή του για την επερχόμενη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα με τίτλο "Η Ελλάδα και οι οικονομικές προκλήσεις του μέλλοντος" που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Ιανουαρίου, το Ινστιτούτο Brookings σημειώνει ότι οι θέσεις στην αίθουσα έχουν ήδη εξαντληθεί. [1] Αυτό είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ελλάδα ευρύτερα. Γιατί το Brookings δεν είναι απλώς άλλη μια "δεξαμενή σκέψης" της Ουάσινγκτον. Είναι, σύμφωνα με το σχετικό με το ινστιτούτο λήμμα της wikipedia, "η υπαριθμόν ένα δεξαμενή σκέψης στην ετήσια βαθμολογία δεξαμενών σκέψης που δημοσιεύει το περιοδικό Foreign Policy"[2]. Θυμίζουμε ότι το ίδιο περιοδικό ενέταξε φέτος τον φίλο του Αλέξη Σλαβόι Ζίζεκ στους εκατό σημαντικότερους στοχαστές του κόσμου. [3]
Το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, που είναι από τις αρχαιότερες δεξαμενές σκέψης των ΗΠΑ, ιδρύθηκε το 1916 με αρχική ονομασία "Ινστιτούτο για την Κυβερνητική Έρευνα." Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική Ρούζβελτ κατά την αμερικανική Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Το 1948, ηγήθηκε της εφαρμογής του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανάκαμψη της Ευρώπης. [4] Δημοσιεύει πληθώρα εργασιών και βιβλίων, όπως για παράδειγμα το Η Αμερική χωρίς δεσμά: Η επανάσταση Μπους στην εξωτερική πολιτική, ένα βιβλίο για τον επαναστατικό χαρακτήρα της εξωτερικής πολιτικής του ριζοσπάστη προέδρου Τζορτζ Μπους, που μπορείτε να προμηθευτείτε και να μελετήσετε από το amazon [5]. Αύριο, σκεφτείτε, μπορεί να δημοσιευτούν από το Ινστιτούτο παρόμοια βιβλία και για τον ριζοσπάστη πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Κάποιοι κακόβουλοι κριτικοί στις ΗΠΑ έχουν δείξει καχύποπτη στάση απέναντι στον ριζοσπαστικά αριστερό χαρακτήρα του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς. Για παράδειγμα, ένας ανάγωγος ανώνυμος δημοσιογράφος των New York Times σημείωνε το 2006 ότι εξέδωσε από κοινού ανακοίνωση για την οικονομία με το συντηρητικό ίδρυμα Heritage.[6] Το 1991 ο κακοήθης Lawrence Soley, για να δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα του χαμηλού επιπέδου της αμερικανικής δημοσιογραφίας, έγραψε τα ακόλουθα στον ανυπόληπτο ιστότοπο "Δίκαιη στάση και ακρίβεια στο ρεπορτάζ":
Κάποιοι κακόβουλοι κριτικοί στις ΗΠΑ έχουν δείξει καχύποπτη στάση απέναντι στον ριζοσπαστικά αριστερό χαρακτήρα του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς. Για παράδειγμα, ένας ανάγωγος ανώνυμος δημοσιογράφος των New York Times σημείωνε το 2006 ότι εξέδωσε από κοινού ανακοίνωση για την οικονομία με το συντηρητικό ίδρυμα Heritage.[6] Το 1991 ο κακοήθης Lawrence Soley, για να δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα του χαμηλού επιπέδου της αμερικανικής δημοσιογραφίας, έγραψε τα ακόλουθα στον ανυπόληπτο ιστότοπο "Δίκαιη στάση και ακρίβεια στο ρεπορτάζ":
Κατά τη διάρκεια της κρίσης στον Περσικό Κόλπο, η σημαντικότερη δεξαμενή σκέψης για τα αμερικανικά ΜΜΕ ήταν το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς. Μόνο για τον Αύγουστο του 1990, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι εκπρόσωποι του Ινστιτούτου μίλησαν 14 φορές σε βραδινά δελτία ειδήσεων, χωρίς να μετρηθούν οι εμφανίσεις τους στα Nightline, the MacNeil/Lehrer NewsHour και σε ειδικά αφιερώματα των μεγάλων καναλιών. Έρευνα στις βάσεις δεδομένων έξι εφημερίδων που εκδίδονται παναμερικανικά έδειξε 440 αναφορές στο Μπρούκινγκς, όσες σχεδόν στις επόμενες επτά δεξαμενές σκέψης μαζί.
Αν και οι αναλυτές των τηλεοπτικών δικτύων υπονοούν ότι το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς είναι δεξαμενή σκέψης της αριστεράς, αντιπαραθέτοντάς το με συντηρητικά Ινστιτούτα όπως το Κέντρο για Στρατηγικές και Διεθνείς Μελέτες και το Ινστιτούτο Αμερικανικού Επιχειρείν, ώστοσο είναι Ινστιτούτο της κεντροδεξιάς εδώ και μια δεκαετία. [...] Από το 1977, ο πρόεδρος του Μπρούκινγκς είναι ο Bruce MacLaury, μέλος της κυβέρνησης Νίξον. [...] Με τέτοιους ηγέτες, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί 160 επιχειρήσεις έκαναν δωρεές στο Ινστιτούτο ύψους 2.2 εκατομμυρίων δολαρίων το 1989. Οι δωρεές ήρθαν από την General Dynamics, την βιομηχανία αεροσκαφών Hughes, την TRW και άλλους επιχειρηματίες στην αμυντική βιομηχανία, καθώς και από εταιρίες εξόρυξης πετρελαίου, τράπεζες και εταιρείες επενδύσεων. [7]
Δυστυχώς, τα κακεντρεχή δημοσιεύματα για το Ινστιτούτο όπου ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε να ξεπουληθεί (είναι, όπως είπαμε, sold out η ομιλία του), εξακολουθούν και πιο κοντά στις μέρες μας. Το 2004, το voltaire net έγραψε τα ακόλουθα κακοήθη ψεύδη που δεν θα δημοσίευε ποτέ ένας αξιόπιστος ιστότοπος ενημέρωσης όπως το δικό μας left.gr:
Το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς παρουσιάζεται γενικά ως η κεντρική δεξαμενή σκέψης των αμερικανών Δημοκρατών [...] αν και είναι κατά βάση μια οντότητα που εκπροσωπεί τις μετριοπαθείς ελίτ που προτιμούν έναν βαθμό ρύθμισης στην οικονομία, σε αντίθεση με τους libertarians του Ινστιτούτου Αμερικανικού Επιχειρείν. Σήμερα, το Μπρούκινγκς είναι πολύ ενεργό στην εξωτερική πολιτική, και, όπως και οι νεοσυντηρητικοί, προτείνει την χρήση [ιμπεριαλιστικής] βίας, πλην όμως για ανθρωπιστικούς σκοπούς και ως καθήκοντος και όχι με βάση των ευαγγελισμό ή τον προκατελειμμένο ενθουσιασμό των Δημοκρατικών. Οι μισοί από τους ερευνητές του είναι πρώην μέλη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ή του Λευκού Οίκου. [8]
Εμείς βέβαια στην Ελλάδα, που γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο ριζοσπαστική είναι η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα το οποίο μας επιβεβαίωσε και ο διακεκριμένος από το περιοδικό Εξωτερική Πολιτική [των ΗΠΑ] στοχαστής Σλαβόι Ζίζεκ, δεν χάνουμε χρόνο με τέτοιες ανοησίες. Αντ' αυτού, ας απολαύσουμε το βίντεο που ετοίμασε το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς στα πλαίσια της αναλυτικής του ενημέρωσης προς τον Μπαράκ Ομπάμα (με τίτλο "Μια εύπλαστη στιγμή για να δημιουργήσουμε μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων"). [9] Και ας ευχηθούμε η ομιλία του Αλέξη μας να συνταράξει τα γνωστά ριζοσπαστικά αριστερά συναισθήματα του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς και της παγκόσμια διάσημης Κομμούνας της Ουάσινγκτον.
Σημειώσεις
[1] Brookings Institution, http://www.brookings.edu/events/2013/01/22-greece-economy
[2] Wikipedia, λήμμα "Brookings Institution", http://en.wikipedia.org/wiki/Brookings_Institution
[3] Περιοδικό Foreign Policy [Εξωτερική Πολιτική], "Οι 100 κορυφαίοι στοχαστές του 2012" http://en.wikipedia.org/wiki/Brookings_Institution. Δυστυχώς, πάνω από τον ριζοσπάστη αριστερό στοχαστή Ζίζεκ ιεραρχούνται οι ριζοσπάστες στοχαστές Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον (#3), Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς (#5), Μπαράκ Ομπάμα (#7), Άγκελα Μέρκελ (#12), ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ Έχουντ Μπαράκ (#13), ο Μπένγιαμιν Νετανιάχου (#13), ο πρώην διευθυντής της Μοσάντ Μέιρ Νταγκάν και ο πρώην αρχηγός του Shin Bet στο ΙσραήλΓιούβαλ Ντίσκιν (#14), η αγαπημένη του Σλαβόι Ναντέζντα και τα άλλα μέλη των αγαπημένων του Πούσι Ράιοτ(#16), ο σύριος "ακτιβιστής" Μπασέλ Χαρταμπίλ (#19), ο Τζορτζ Σόρος (#21), η Κριστίν Λαγκάρντ (#27), οιΝταβούτογλου και Ερντογάν (#28), ο Ντικ Τσέινι (#38), η Κοντολίζα Ράις (#39), ο Εμίρης του Κατάρ (#59), και ο Γιούργκεν Χάμπερμας (#88). Ακόμη πιο απογοητευτικά για την ριζοσπαστική αριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει συγκαταλεχθεί σε αυτή την λίστα σημαντικών στοχαστών.
[4] Wikipedia, λήμμα "Brookings Institution", http://en.wikipedia.org/wiki/Brookings_Institution
[5] America Unbound: The Bush Revolution in Foreign Policy, http://www.amazon.com/America-Unbound-Revolution-Foreign-Policy/dp/0471741507
[6] "The Way to Save", New York Times, 20 Φεβρουαρίου 2006,
[6] "The Way to Save", New York Times, 20 Φεβρουαρίου 2006,
http://www.nytimes.com/2006/02/20/opinion/20mon2.html
[7] Lawrence Soley, «Brookings: Stand-in for the Left» [Μπρούκινγκς: Υποκατάστατο για την αριστερά], Fairness and Accuracy in Reporting, 1 Απριλίου 1991, http://fair.org/extra-online-articles/Brookings:-Stand-In-for-the-Left/
[8] Voltaire Net, «The Brookings Institution: A Think Tank of Good Feelings» [Το Ινστιτούτο Μπρούκινγκς: Μια δεξαμενή σκέψης με ωραία αισθήματα], 30 Ιουνίου 2004, http://www.voltairenet.org/article30065.html
[9] "Υπόμνημα στον Πρόεδρο των ΗΠΑ: Μια εύπλαστη στιγμή για να δημιουργήσουμε μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων", των Martin Indyk και Robert Kagan, Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, 17 Ιανουαρίου 2013, http://www.brookings.edu/research/papers/2013/01/a-plastic-moment-to-mold-a-liberal-global-order
το είδα
το είδα
<<< Αλλοίωσαν το έλλειμμα για να μας βάλουν στο ΔΝΤ
«Κλέβουν» την Συρία στο όνομα της… «δημοκρατίας» (ΒΙΝΤΕΟ) >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου