|
Το φιλί του θανάτου |
Άρθρο του Renzo Giorgetti
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου
Με τη συνήθη διαύγεια που τον διέκρινε, ο Edmund Burke σημείωνε, ήδη πριν από δύο αιώνες, ότι: “σπάνια έχουν ιδωθεί δύο εποχές στις οποίες το κακό να παρουσιάστηκε με τους ίδιους τρόπους και με τις ίδιες δικαιολογίες”.
Και συνεχίζει ο Burke επεξηγώντας πως το κακό είναι ένα στοιχείο αρκετά
πιο εφευρετικό, διότι ενώ συζητάμε για τη μορφή του, αυτό ήδη έχει
προσλαβει μία άλλη. Μας φοβίζουν μόνον οι τρομακτικές εκδηλώσεις του,
χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο μας το σπίτι έγινε μία φωλιά
ληστών. Έτσι συμβαίνει σε όλους εκείνους που προσέχοντας μόνο το κέλυφος
και τη κρούστα του μαθήματος της ιστορίας πιστεύουν ότι διεξάγουν
πόλεμο ενάντια στη μισαλλοδοξία, στην υπηρηφάνεια και στη σκληρότητα.
Στην πραγματικότητα όμως, αντί να τα καταστρέψουν, εγκρίνουν και
τροφοδοτούν στοργικά αυτά τα στοιχεία του κακού, τα οποία εκδηλώθηκαν σε
αρχαίες φατρίες αλλά και σε νεότερες, που ίσως είναι και χειρότερες.
Τα
προαναφερθέντα είναι διδαχές, οι οποίες σήμερα είναι σήμερα περισσότερο
επίκαιρες από ποτέ, καθώς ζούμε σε μια εποχή που είναι ακόμη πεπεισμένη
ότι είναι η καλύτερη και στρέφει τα βέλη προς το παρελθόν με το βλέμμα
της ανώτερης αυταρέσκειας της. Αλλά, ενώ εορτάζεται η νίκη και κυριαρχεί
η ψευδαίσθηση ότι είμαστε στο σωστό δρόμο, δεν